به گزارش خبرنگار مهر، یکصد و ششمین شب از شبهای بخارا که به بزرگداشت زندهیاد عبدالحسین زرینکوب اختصاص داشت، عصر روز دوشنبه 25 دیماه با حضور جمع زیادی از چهرههای فرهنگی و با همکاری موسسه فرهنگی هنری ملت، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی، دایره العمارف بزرگ اسلامی، کمیسیون ملی یونسکو در ایران و گنجینه پژوهشی ایرج افشار در کانون زبان فارسی برگزار شد.
رایزن فرهنگی افغاستان: زرینکوب میراثدار و غنابخش فرهنگ و ادب ایران زمین بود
در این برنامه اسدالله امیری، نویسنده و پژوهشگر و رایزن فرهنگی سفارت افغانستان در ایران در سخنانی، زرینکوب را میراثدار و غنابخش فرهنگ و ادب ایران زمین دانست و گفت: جامعیت علمی در زبان، ادب، فرهنگ، تاریخ، عرفان، تصوف فلسفه و اندیشه بخشی از آگاهیهای زرینکوب بود.
وی اضافه کرد: یکی از مهمترین ویژگیهای آثار زرینکوب، آمیختگی خلاقیت ادبی (نثر روان و فصیح) با تحقیق درست علمی است. کار او را میتوان همتراز بزرگمرد فرهنگ ادب دوران غزنویان ابوالفضل بیهقی دانست.
رایزن فرهنگی سفارت افغانستان در ایران در این بخش از سخنانس به نامگذاری عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2013 به نام «غزنی» اشاره و آن را فرصتی برای معرفی تمدن دیرینه این خطه عنوان کرد.
آخرین وضعیت کتابها، مقالهها و نوشتههای چاپ نشده عبدالحسین زرین کوب
در ادامه این برنامه روزبه زرینکوب نویسنده و پژوهشگر و برادرزاده عبدالحسین زرینکوب، در یک سخنرانی مفصل با عنوان«تقویم پارینه دکتر عبدالحسین زرینکوب» ضمن شرح آخرین وضعیت نوشتهها و یادداشتهای پراکنده وی، به بیان برخی ناگفتهها درباره موضعگیری زرینکوب در خصوص یکی از پروژههای آموزشی یونسکو در دوران وی پرداخت.
وی گفت: حاصل عمر دکتر زرین کوب، مجموعه عظیمی از نوشتههای چاپ شده و چاپ نشده در مباحث و موضوعات گوناگون اعم از تاریخ ایران و اسلام، ادبیات فارسی و عربی، نظم و نثر قدیم و جدید فارسی، ادبیات تطبیقی، نقد ادبی، فلسفه اسلامی و فلسفه غربی، عرفان و تصوف دین شناسی، تاریخ ادیان، قصه، نمایشواره و زندگینامه خود نوشت، است.
روزبه زرینکوب سپس با تقدیر از تلاشهای عنایتالله مجیدی در طبقهبندی مووعی این نوشتهها، به آثار چاپ شده وی پس از فوتش اشاره کرد و گفت: به دنبال وصیت استاد زرینکوب برای انتقال کتابخانهاش به مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، بجز کتابها، انبوهی از دست نوشتههای وی نیز در اختیار آن مرکز علمی قرار گرفت. این دستنوشتهها در جریان چند بار جابجایی به کلی پراکنده وآشفته شده بود و آنچه پس از آن به دست بنده انجام شد، ابتدا نظم بخشیدن به آنها و سپس، طبقه بندی موضوعی دست کم نیمی از این دست نوشتها است.
روزبه زرینکوب برادرزاده عبدالحسین زرینکوب
این نویسنده در ادامه از حمایتهای محمدکاظم موسوی بجنوردی و صادق سجادی، رئیس و معاون مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی به جهت تشویق و حمایت وی در راه تدوین یادداشهای چاپ نشده عمویش، گفت: در حال حاضر تدوین بخشی از این دست نوشتهها به مراحل پایانی خود نزدیک شده است.
وی همچنین یادآور شد: از مجموع نوشتههای موجود دکتر زرین کوب که در کتابخانه وی در مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی نگهداری میشود، چاپ دو عنوان کتاب پیش بینی شده است: اول، تعدادی از مقالات، سخنرانیها، شعرها و برخی نوشتههای دیگر که در آینده نزدیک به چاپ خواهد رسید و دوم، کتاب «تاریخ ایران در عهد اسلامی» در چهار مجلد که ویرایش نیمی از جلد اول آن به پایان رسیده است.
به گفته زرینکوب، تاکنون 29 عنوان از مجموعه مقالات استاد زرین کوب حروفچینی شده و چند نوشته دیگر که چندی پیش در میان اوراق به جا مانده از وی یافت شده و نیز چند مقاله که در اختیار وی (روزبه زرینکوب) بودخ، به آنها افزوده خواهد شد.
برادرزاده عبدالحسین زرینکوب در عین حال گفت: برخی از این نوشتهها پیشتر به چاپ رسیده و عدهای دیگر، دست نویسهای چاپ نشده است. نوشتههای دسته اول او هم آثاری است که هر چند پیش از این منتشر شده، اما دسترسی به آنها هم به دلیل پراکندگیشان و هم به خاطر چاپشان در کتابها و یا مجلههایی کمتر شناخته شده، دشوار است.
ماجرای پاسخ منفی زرینکوب به یونسکو درباره طرح آموزشی شوروی
وی سپس به ماجرای مذاکرات سازمان یونسکو با عبدالحسین زرین کوب برای تالیف بخشی از کتاب تاریخ تمدنهای آسیای مرکزی و نیز یادداشت و خطابه ایراد شده وی در مقر یونسکو در پاریس، پرداخت و گفت: این سه مقاله به خوبی نشان میدهد که ذهن وقاد، نگاه مورخانه و احساس وظیفه نسبت به حال و آینده ایران و ایرانی که اندیشه و روح استاد زرین کوب را به خود اختصاص داده بود، چگونه میتوانست در برههای حساس به کار آید.
روزبه زرین کوب یادآور شد: عدم قبول زندهیاد زرین کوب از دعوت سازمان یونسکو برای مشارکت در تالیف تاریخ تمدنهای آسیای مرکزی که به اصرار نمایندگان دولت وقت اتحاد جماهیر شوروی تدوین میشد، ناظر بر این معنا بود که با وجود ارتباط عمیق و قدیم میان تاریخ و فرهنگ ایران و آسیای مرکزی، در چنین طرحی مقرر شده بود تاریخ ادبیات فارسی، نه فقط ذیل نامهایی چون فردوسی و فرخی و منوچهری، بلکه با ذکر شاعرانی چون سعدی و حافظ و خواجوی کرمانی نوشته شود و حتی وضع ادبی روزگار صفویه و زندیه نیز مورد توجه قرار گیرد.
برادرزاده زندهیاد زرینکوب در ادامه نقل قولی از این استاد فقید زبان و ادبیات فارسی را در این باره ذکر کرد که به شرح زیر است:
«به هر حال، تمام قراین نشان میدهد که مندرج کردن ایران در تاریخ اقوام آسیای مرکزی باید مبنی بر یک طرح تازه، اما از پیش اندیشیدهای باشد که حتی در سنتهای رسمی و علمی قوم هم سابقه ندارد و لاجرم باید متضمن نقشهای باشد که در حدود سالهای 1979میلادی یا چند سالی قبل از آن شکل گرفته باشد. با توجه به این تاملات کشف این نکته که دعوت ایران به مشارکت در این طرح میبایست مبنی بر آن باشد که گویی در خود ایران هم به طور عادی، تمام یا بخشی از نواحی شرقی ایران را جزو حوزه آسیای مرکزی تلقی کردند و با آنچه در آن ایام برای افغنستان پیش آمده بود، فکر الحاق نواحی خراسان و سیستان و گرگان به حوزه تمدن آسیای مرکزی نیز، به نظر طراحان پشت پرده ظاهراً وسوسهای دلپذیر جلوه کرده بود. با آنکه حکومت جدید شوروی در مظنه اینچنین طرحی نبود، حزم احتیاط در اینگونه موارد، سوء ظن را عاقلانهتر از حسن ظن نشان میدهید؛ عدم مشارکت ایران را در این طرح، به نظر معقولتر جلوه میداد و تا آنجا که به بنده مربوط میشد قبول این دعوت نامعقول به نظر میآمد».
به گفته وی، این نکته نشان میدهد که «برای زندهیاد زرینکوب عشق به ایران و مصلحت ایرانی در اکنون و آینده بیش از نام و آوازه اهمیت داشت و انجام تکلیف وجدانی در قبال تاریخ و فرهنگ مردم ایران بر هر چیز دیگر ارجح شمرده میشد».
روزبه زرینکوب پس از اشاره به اهمیت برخی نوشتههای چاپ نشده عمویش از جمله مقالههای «درباره کتاب الغدیر و مسئله غدیر»، «زبان فارسی»، «ماجرای فردوسی و شاهنامه گرانقدر او»، «حافظ، شاعر قرنها»، به سرنوشت دستهای دیگر از نوشتههای او پرداخت و گفت: مقاله «پارهای از نردبان آسمان» بخشی از شرح دفتر سوم مثنوی مولانا جلال الدین و در واقع قسمتی از کتاب گم شده «نردبان آسمان» است.
این پژوهشگر عرصه تاریخ ئو ادبیات اضافه کرد: استاد زرین کوب تفسیر شش دفتر مثنوی را در کتابی به نام نردبان آسمان آماده چاپ کرده بود، اما بدبختانه این کتاب و دو تألیف دیگر وی، به نامهای انسان الهی، درباره زندگی و شخصیت امام علی (ع) و نیز اسلام در نقش فرهنگ سیاست، درباره زندگی سید جمال الدین اسدآبادی که هر سه آماده چاپ بوده، در دفتر کار وی در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران نابود شد یا به تاراج رفت.
روزبه زرینکوب گفت: در سال های پایانی عمر استاد زرین کوب به طور اتفاقی، یادداشتهای پیشنویس دفترهای اول و دوم مثنوی به دست آمد که من آن را «نردبان شکسته» نام گذاشتم با این همه بیماری و گرفتاریهای دیگر مانع از چاپ آن شد و سرانجام چهار سال پس از درگذشت استاد زرینکوب، این دو بخش بازیافته با همان نام نردبان شکسته در سال 1382 منتشر شد. مدتی بعد در سال 1385 چند صفحه از شرح دفتر سوم مثنوی که برای کتاب نردبان آسمان تألیف شده بود، توسط زندهیاد دکتر قمر آریان، همسر استاد یافت شد.
وی درباره سرنوشت کتاب «تاریخ ایران در عهد اسلامی» هم که در واقع مجموعه مقالاتی است که زندهیاد زرینکوب برای دایرهالمعارف فارسی دکتر غلامحسین مصاحب تألیف کرده بود، تاکید کرد: این کتاب در شش مجلد و در قالب کتابخانه اهدایی استاد زرینکوب به مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی موجود است و از این میان، چهار مجلد به طور مستقل به تاریخ ایران بعد از اسلام اختصاص دارد.
به گفته زرینکوب، این کتاب در حال حاضر در چهار مجلد با عناوین «از آغاز اسلام تا پایان آل بویه»، «از غزنویان تا پایان خداوندان الموت»، «از عهد مغول تا پایان عهد تیموریان» و «از آغاز صفویه تا دوران معاصر» و مجموعاً 2303 صفحه تدوین شده است.
زرینکوب مفهوم امروزین و ژرف سنت و فرهنگ ایرانى را پرورش داد
در این برنامه علی دهباشی مدیرمسئول و سردبیر نشریه بخارا هم در سخنانی با عنوان «دکتر زرینکوب و نهضت فرهنگی ایران» گفت: استاد ما دکتر عبدالحسین زرینکوب دانش آموخته و رهرو نهضت نوین فرهنگى ایران بود که از سالهاى آغازین سده اخیر با ظهور فرهیختگانى چون علامه علىاکبر دهخدا، علامه محمد قزوینى، ملک الشعراى بهار، بدیع الزمان فروزانفر، مجتبى مینوى، دکتر محمد معین، دکتر ذبیحاللّه صفا، عباس اقبال آشتیانى، ابراهیم پورداود، و... آغاز شده است.
وی افزود: او مىکوشید تا با نگاهى منتقدانه و عالمانه به میراث ادبى و فرهنگى ایران زمین، گوهر بىهمتاى ادب و فرهنگ فارسى را از ویرانى و آلودگى رهانیده و زبان کهن فارسى را از حشو و زوائد بیجا پیراسته و نهال ادبیات نوین ایران را بارور سازد. از این روى دکتر زرینکوب به نسلى از دانشوران ایران تعلق داشت که مفهوم امروزین و ژرف سنت و فرهنگ ایرانى را پرورش دادهاند. فعالیت شبانهروزى این مرد برجسته و کمنظیر در راستاى اهداف ژرف وى و دیگر یاران متقدّم و متأخرش، شکل دهنده نهائىترین تصویر و توصیف عالمانه از فرهنگ، تاریخ و ادب ایرانزمین است.
دهباشی اضافه کرد: دکتر زرینکوب در دورهاى براى تحصیل در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران قدم گذاشت که هنوز استادان بزرگ زبان و ادبیات فارسى همچون بدیع الزمان فروزانفر، ملک الشعراى بهار، عباس اقبال آشتیانى، و... در قید حیات بودند. در واقع ویژگى خاص این گروه آن بود که جملگى بلاواسطه دانش آموخته مدارس سنتى و لاجرم بر مباحث و مبانى سنتى ادب ایران که علاوه بر لغت و معانى و بیان و بدیع با علوم دیگر از قبیل حکمت، تصوف و قرآن و حدیث سخت آمیخته است، مسلط بودند.
مدیرمسئول بخارا تاکید کرد: آنچه بیش از همه با ادبیات کهن ایرانى و به ویژه نثر فارسى پیوند خورده، تاریخ است و همین رابطه تنگاتنگ است که موجب خلق شاهکارى عظیم چون شاهنامه شده که هم تاریخ است و هم ادب، یا تاریخ بیهقى که آکنده از ظرائف و توصیفات متعالى ادبى و همچنان از بهترین نمونههاى نثر نویسى فارسى است و در پرتو همین سنت بود که استادان نامدارى چون قزوینى، تقىزاده، فروغى، نفیسى، عباس اقبال و... جملگى در هر دو زمینه ادب و تاریخ برجسته شدند و همچنان پیوستگى این دو معنا را در بستر هویت فرهنگى ایران زمین حفظ کردند.
نظر شما